Tuin van Esther: dromen, een vijver en een cursus diervriendelijk tuinieren, deel 1

“Ik moet nog beginnen, er is nog niet zoveel te zien”, zo reageert Esther op mijn mailtje. Esther volgde de cursus Tuinreservaat, diervriendelijk tuinieren van het IVN (in samenwerking met Vroege Vogels) en via de cursusleider kom ik met haar in contact. Ik ben benieuwd wat de cursus haar heeft opgeleverd en wat ze veranderd heeft in haar tuin. Al snel wordt duidelijk dat Esther met de cursus juist haar droomtuin wil realiseren, duurzaam en helemaal perfect voor het dierenleven in een tuin. Ze stuurt me alvast een foto, met daarbij het bericht: hier komt de vijver. De foto maakt nog niet zoveel duidelijk over de grootte van het perceel en de vijver. Na het graven van de vijver, de start van Esthers Tuin, spreken we af.

Hoe ze samen met Pascal een toch redelijk verwaarloosd perceel rondom een huis, dat eveneens een grote opknapbeurt nodig heeft, gaat realiseren, kunnen jullie de komende jaren gaan volgen op dit blog. Want dat die tuin er gaat komen, dat is me direct duidelijk als ik Esther voor de eerste keer ontmoet.

Huis met twee schoorstenen

Een bewolkte zomerdag, af en toe zonnestralen en dan weer wat druppels. Ik ben op zoek naar het huis met twee schoorstenen, zo staat het in de omgeving bekend. Gemakkelijk te vinden, ten zuiden van Breda, in het buitengebied van een Brabants dorp. Al een tijdje hebben Esther en Pascal het huis en vooral de grond op het oog, maar eerst nog een huis verkopen. Als dat gebeurd is, kopen ze hun droomperceel en begint de metamorfose. Vrienden en collega’s schrikken van de hoeveelheid werk of snappen juist helemaal wat ze bezielt.

Waarom deze stap? Esther is op zoek naar rust en de uitdaging om er haar droom te verwezenlijken. Van huis uit is ze opgegroeid met groen. Het zaaigoed uit de tuin neemt ze mee naar school voor haar kleuters, want ze werkt op een basisschool als juffrouw. In de toekomst zullen die kleuters vast op excursie gaan in haar tuin.

De vijver, waar Pascal met de randafwerking bezig is, geeft meteen een beeld hoe het hier kan gaan worden. Een enorme blikvanger met een omvang van 67 meter en op zijn diepst 1.60 meter, prachtig gesitueerd. Na het graven heeft de kraan een week aan gestaan om het gat te vullen. “Binnen twee weken signaleerden we het eerste dierenleven”, vertelt Esther, “libellen en drinkende zwaluwen.” Het is niet de eerste vijver voor Esther, ze heeft ervaring.

De tuin getekend, zo gaat het worden. Tijdens de cursus ontworpen en aangepast.

Het ontwerp voor het perceel is tijdens de cursus getekend en nog verder aangepast na een gezamenlijke bespreking. Zo is er een sloot aan toegevoegd voor natuurlijke wateropvang. Dat zag Esther bij één van de andere cursisten. Ook komt er een wadi voor de opvang van water. De regenpijpen van het huis zijn al losgekoppeld van het riool. Tonnen staan klaar om water op te vangen.

Op het lijstje van Esther staan een moestuin, een siertuin, fruitbomen, een vogelbos, ’n natuurlijke weide. De grond is gelukkig al schraal, dat maakt het realiseren van de natuurlijke weide gemakkelijker. Terwijl we achterin het terrein lopen door het gras waar al vanalles in bloeit, valt al op hoeveel vlindertjes en zoemertjes er opvliegen….. Zij hebben ook al hun intrek genomen. Het bijenhotel moet nog verplaatst gaan worden naar de juiste zonnige kant: gericht op het zuiden. Takkenrillen zijn er ook al te vinden, als nestelplaats en beschutting voor vogels, maar ook egels.

De tijdelijke moestuin. De zonnebloemen zijn gezaaid voor de pitten. Toekomstig vogelvoer.

Hergebruik van materiaal, zo min mogelijk verharding, allemaal voorwaarden voor een duurzame tuin. Esther oogst al uit de tuin. Ze heeft een voorlopige moestuin aangelegd op een tijdelijke plek. Straks komt daar de siertuin. De bedoeling is om de kosten zo laag mogelijk te houden. Een rij potten met planten en stekken staat klaar. Zodra het kan gaan de planten de grond in.

Een grote kostenpost is het vervangen van de coniferen rondom het perceel. Ze zijn er slecht aan toe en kunnen met een storm omgaan. Er komt een beplanting die in de regio West-Brabant hoort. Van de Provincie Brabant komt een beplantingslijst en gelukkig ook een subsidie om het te realiseren (bijdrage in de kosten). De nieuwe beplanting ligt langs een doorgaande weg het dorp in. Van het opgegraven zand van de vijver wordt een zandwal aangelegd. ook om het geluid van de weg te dempen.

Esther, op de achtergrond een stuk wei waar de schapen van de buurman lopen. Dat blijft zo.

Terwijl de kaart op de keukentafel ligt en we een kop dampende thee nuttigen, blijkt dat het stuk huis waar we zitten in zijn geheel tegen de grond gaat. In de toekomst kijk je vandaar op de tuin en de vijver…. Het is duidelijk, er is nog een hele hoop te doen. Maar ze heeft er heel veel zin in. Of er ooit een bordje komt natuurreservaat van het IVN maakt Esther niet uit. “Daar gaat het me niet om. Het is misschien een hoop werk, maar ik kan er doorheen kijken, ik zie voor me hoe ’t wordt!”

Met een laatste blik op de vijver, waarvan ik ook al kan zien hoe die wordt; namelijk fantastisch…. nemen we afscheid. Esther gaat weer aan het werk, ik draai de weg op. Over een paar maanden ga ik weer kijken, benieuwd wat er dan te zien is.

Wil je meer weten over diervriendelijk tuinieren? Lees mijn blogbericht www.groenjournalistiek.nl/diervriendelijk Hier vind je ook informatie over het boek dat bij de cursus hoort die Esther gevolgd heeft en wat een geweldig naslagwerk is voor iedereen die een diervriendelijke tuin wil aanleggen.