Regeren is vooruit zien, tuinieren ook: de druivenoogst

Kilo’s hebben we dit jaar, een geweldige oogst van smakelijke, onbespoten, glanzende, blauwe druiven. Meer dan we op kunnen, maar dat is geen bezwaar. Merels helpen een handje mee. Ze halen capriolen uit om erbij te kunnen. Zelf oogsten we de grotere trossen, de kleintjes laten we over aan de merels en andere vogels die aanvallen op de druif. We ontbijten met druiven, lunchen met druiven, en nemen ze ook nog tussendoor. De logerende gerbils, de cavia’s en zelfs de konijnen zijn in voor druifjes op zijn tijd, maar ook de stengels en de bladeren zijn in trek. Vorig jaar viel de oogst eerder en misten we het hoogtepunt omdat we op vakantie waren. De merels hadden toen vrij spel.

De laatste of de eerste dag?

In de krant een filosofisch stuk over leven alsof het je laatste dag is, of juist wakker worden op de eerste dag van de rest van je leven. Zo’n stuk inspireert tot nadenken. Als je altijd leeft alsof het je laatste dag is, plant je vast geen druif meer aan. Of begin je nog aan een buxus knipselwerk dat over een jaar of 15 zijn voltooiing nadert, laat staan aan het planten van een boom waarvan sowieso al gezegd wordt dat je die voor een volgende generatie plant. Moeten we wél doen.

Bron:facebook

In tuinieren zit het gevoel besloten dat er nog meer dagen gaan komen. Dagen waarin je oogst, dagen waarop je plukt, dagen waar op je ogen gestreeld worden door wat eerder is aangeplant. Toch kan een beetje leven alsof het je laatste dag is geen kwaad voor de tuin. Het zit in ons tuiniers dat we niet altijd de schoonheid van onze eigen tuin zien, of tijd nemen er bij stil te staan omdat we altijd wel iets opmerken wat beter had gekund of een karweitje zien dat nodig gedaan moet worden. Loop je rondje en geniet… Ook Oudolf doet het dagelijks in zijn eigen tuin, dat rondje genieten, zagen we deze week in het nieuwe televisieprogramma Binnenste Buiten. (klik hier voor de link)

Tienjaren plan

Terug naar mijn druif. Het is zo’n jaar of negen geleden dat ik dat ik op de zuidkant van de aangebouwde of beter gezegd ingebouwde kleine overkapping aan de achterkant van het huis de ‘Glorie van Boskoop’ plantte. Daar heb ik niet lang over hoeven na te denken, maar één druivensoort kwam ervoor in aanmerking. Volgens mijn vader was dat de glorie van Boskoop officieel genaamd ‘Boskoop glory’, een blauwe druif die in het Nederlandse en ook Belgische klimaat rijp genoeg wordt om lekker te kunnen eten. Goed winterhard. Deze wijnstok is trouwens een echt blijvertje. ´Boskoop Glory´ is al sinds 1903 in cultuur!

De kleur van wijn als de zon erdoor heen komt.

Deze druif maakt lange ranken en dat is een goede eigenschap voor mijn plan: de druif naar boven leiden onder de loggia door. Je begrijpt dat dit een meerjarenplan is, één van ‘de eerste dag van de rest van je leven’. Deze zomer was het zover dat er voor het eerst ook echt vrij hangende druiventrossen onder de loggia hingen naast de lamp. Dat vrij hangen, is prettig voor een druif. Je ziet dat niet voor niets vaak in zuidelijke landen. Meeldauw ligt op de loer als het te vochtig is. Het is natuurlijk ook gewoon heel fraai. Minder fraai oogt op dit moment de bestrating onder de druif. De vogels maken er een behoorlijke rommel van. Maar ach, dat is zo weer verdwenen. Een paar herfstige buien helpen al schoon maken.

Fraaie herfstverkleuring

De bloei van de druif is bijna ongemerkt, het lijkt gewoon het begin van de druiventrossen, deze bevatten kleine groene bloemetjes. Een druif doet aan zelfbestuiving. Nadat de druivenoogst binnen is, beginnen de bladeren rood te verkleuren. Mooie fel rode randen langs de groene bladeren. Inmiddels sieren de ranken als de lijst rondom een schilderij het uitzicht van binnen naar buiten. De harde stenen contouren verzachtend. Ook onderdeel van mijn meerjarenplan.

Ons uitzicht omlijst door de druif.

Blijven snoeien is wel belangrijk, de hoofdsnoei doe je tussen november en februari als het niet vriest. De druif is dan in rust, anders loop je het risico van zoals dat heet doodbloeden. Zeker in de verharde delen.

Behalve snoeien in de winter en wat in korten van lange ranken in de zomer en het leiden van de druif doe ik eigenlijk verder niks. Ik ga zeker niet krenten: het verwijderen van druifjes om de overgebleven druiven aan de tros groter te laten worden. De smaak en grootte van druiven van de glorie van Boskoop zijn prima zonder die moeite. Water geven hoeft ook niet. De druif zoekt zijn weg naar water. Super gemakkelijk dus zo’n druif daar hoef je echt geen groene vingers voor te hebben. En ook niet veel ruimte. En wat ik zelf heel fijn vind, ik weet zeker dat mijn druivenoogst onbespoten is: puur natuur.

Tip: Plant je een druif dicht tegen de muur zorg er dan wel voor dat je de grond wat verbetert. Druiven houden van kalk maar kunnen dat ook uit je muur halen en dat zal bij mij wel zo gegaan zijn want in onze grond zit nou niet bepaald kalk. Heb je een kasje, dan is dat een ideale plek voor de druif… Houd je ook gemakkelijker vogels weg. Ik vind het prima, netten ga ik er niet overheen hangen, maar wil je niet delen, dan is dat wel aan te raden.

Direct terug naar home