Mannen, de bal en het gras: Oranje gaat beginnen

Het WK voetbal is begonnen en zondag 15 juni is het vaderdag, een echte mannenweek dus. En als er gevoetbald wordt, dan is ook het gras onderwerp van gesprek. Gisteravond voor de eerste keer en vast niet de laatste in de voorbeschouwing op Spanje-Nederland. Tom Egberts en Youri Mulder bespreken de kwaliteit van het Braziliaanse gras. De camera zoemt in op wat polletjes en beschadigingen. Maar we hoeven ons geen zorgen te maken, Youri verzekert ons dat de grasmeesters het veld morgen weer helemaal in orde hebben. Ook Jonathan de Guzmán wordt naar zijn mening over het gras gevraagd. “Die Braziliaanse ondergrond is toch wat zanderiger dan we gewend zijn.”

Het gras van de Arena

De kwaliteit van de mat heeft invloed op het spel. Te lang, te droog, te ongelijk, polletjes die doelpunten veroorzaken en mislukte penalties. Als het gras te droog is dan wil de bal niet rollen, dan hebben we werkvoetbal. Te nat is ook waardeloos. We zijn het misschien al weer een beetje vergeten, maar het gras van de Amsterdamse Arena heeft jarenlang het nieuws gehaald.

Zo zag onze tuin er negen jaar geleden uit, toen we er kwamen wonen.

En zo is het in tuinen ook vaak. Een mooie groene grasmat, iedereen kan er zich een voorstelling van maken, maar zo eenvoudig is het niet om dat voor elkaar te krijgen. Toen we net in Hoeven arriveerden, lag er iets in de tuin wat ooit een grasmat was geweest, maar nu meer een verzameling van gras met een diversiteit aan vrolijke onkruiden als boterbloem, klaver, paardenbloemen en meer… Aangezien de tuin groot genoeg is voor een trampoline, deed het gras er niet zo toe. De konijnen vonden het altijd heerlijk onder de trampoline. Het gras was door het gefilterde licht van het trampolinedoek van een hele zachte kwaliteit. Ze aten het graag en ze zaten er net zo lief. En als we dan met verenigde krachten de trampoline er af hadden, ging de grasmaaier er één keer per maand overheen en zag het er net uit als een grasveld (van een afstandje dan).

Onder de trampoline, ballen, gras en nog veel meer.

En toen werd de trampoline opgehaald. Na heel veel speelplezier. Tijd voor een beter grasveldje. Na de voorbereidende werkzaamheden was het moment suprême aangebroken: inzaaien of zoden… Mijn vader verkocht heel veel van die rollen… Je hebt natuurlijk snel een grasveld. Maar in grote tuinen wordt toch meestal gezaaid. Dat schijnt beter gras op te leveren, dat langer leeft en sterker is. Eind oktober, begin november stond ik in de winkel voor graszaad. De verkoper verklaarde me enigszins voor gek. Het zou te laat zijn. Ik had zoiets niet geschoten is altijd mis, dus ik waagde het er toch op. En ik had de mazzel dat het tot januari zacht bleef en mijn gras een start kon maken. Het zag er nogal vlekkerig uit, maar het werd groen. Gelukkig las ik op internet dat hoveniers die gras gezaaid hebben met regelmaat met deze vragen gebeld worden door verontruste klanten: die kale plekken, gaat dat wel goed? Gras is een mengsel van verschillende graszaden.. die zullen ook wel in hun eigen tempo ontwikkelen en groeien.

Negen jaar later, dat is toch wel een heel stuk groener… Op het gras de ren met de cavia’s.

De groei zette door na de zeer strenge vorst en met enige trots: mijn zelfgezaaide gras is een grasveldje geworden. Er is wel een maar, Hoevens zand is geen klei… (dit klinkt Cruyffiaans…) en is niet de ideale ondergrond voor een sappig grasveldje… Er komt ook weer klaver in, maar dat schijnt je grasmat sterker te maken. Dus het mag blijven. Sproeien doe ik (bijna) niet. Dan moet het echt lang niet regenen. Gras blijft dan veel te oppervlakkig geworteld, heb ik me laten vertellen: lui… en daar zitten we niet op te wachten. Er wordt wel nu vaker gemaaid dan een keer per maand: manlief heeft die taak op zich genomen. Want ja dat is toch doorgaans mannenwerk. En zo is de bal weer rond.

De andere kant op, uiteindelijk is de wens dat de schutting ook niet meer te zien is.

Even over nadenken: het is een misverstand te denken dat gras weinig onderhoud vergt. Het is een veel onderhoud vragend onderdeel in een tuin: maaien, bij voorkeur twee keer per week, kanten knippen, kalk en (natuurlijke) mest strooien. Gras wordt ten slotte heel vaak kort gemaaid, dan heb je versterking nodig in de vorm van mest. Verticuteren (dat doe ik nooit, schijnt wel goed te zijn als je mos hebt, maar dat hadden we dit voorjaar niet), blad verwijderen, met sneeuw er niet op lopen… Eerlijk gezegd: je kunt beter een vijver nemen, als die in evenwicht is heb je er nog nauwelijks werk aan. Maar een grasveldje is voor kinderen toch wel een must. Ik heb zelf ook heel wat uurtjes op het gras doorgebracht. Tentje bouwen, kleedjes uitleggen met poppen erop. Een badje als het warm is… Je maakt het je zelf wel een stuk gemakkelijker als je een madeliefje en klaver voor lief neemt.. En waarom niet? Nu zijn vooral de cavia’s en konijnen blij met het gras, maar ook vogels. De groene specht bijvoorbeeld hakt graag in een grasveldje. Bij ons diverse keren waargenomen.

Gras inspireert ook tot allerlei gezegdes:

– bij de buren is het gras altijd groener.(=bij anderen lijkt het altijd beter)

– daar groeit het gras in de straten (=daar is het erg saai.)

– de koe van de pastoor eet iedere dag mals gras. (=wie trouw is aan machtige mensen, heeft een heerlijk leven.)

– een adder(tje) onder het gras schuilen (=een gemene bedoeling achter schuilen)

– er geen gras over laten groeien (=onmiddellijk profiteren, uitvoeren)

– er schuilt een addertje onder het gras. (=er is een verborgen risico in het spel)

– gras gaat niet harder groeien als je eraan trekt. (=sommige dingen hebben tijd nodig.)

– het gras aan de andere kant van de heuvel is altijd groener. (=men denkt dat anderen geen problemen hebben)

– het gras in de knieën hebben (=lijden aan voorjaarsmoeheid)

– het gras kunnen horen groeien (=erg verwaand zijn – ook gezegd als het ergens muisstil is)

– het gras voor de voeten wegmaaien (=de woorden uit de mond nemen – alle kansen ontnemen)

– luisteren naar groeien van het gras (=erg lui zijn.)

– te hooi en te gras (=zonder enige regelmaat of plan)

En dat is gelijk een bruggetje naar het thema van de Bingerden tuindagen: Tuin en taal. Ik kende ze in ieder geval niet allemaal: dat gras in de knieën hebben bijvoorbeeld… Maar ja, dat geldt natuurlijk nauwelijks voor tuinmensen. Het voorjaar is de tijd dat je meestal vol energie en verwachting bent van wat komen gaat en dat je niet kan wachten om weer aan de slag te gaan, om juist dan gras in de knieën te hebben…..