hart voor groen, tuinblog, inclusieve tuin, groen verhalen
Vastgeplakt aan de bank zit ik de tenniswedstrijden van Roland Garros te kijken. De camera zoemt even in op de schoenen van de Franse toptennisser Tsjonga: bloemen, zie ik. De dameskledinglijn van een bepaalde sponsor lijkt opvallend op de foto van de maand mei op mijn verjaardagskalender afkomstig uit de tuinen van Ton ter Linden in Ruinen. De voorjaarstuin was...
Op mijn bureau in ons schoolgebouw staan drie plantjes. Zelf meegenomen. Met mijn collega zorg ik voor liefde en water, net zoals dat op andere docentenkamers gebeurt. En in de vakanties gaan ze mee naar huis. Al zijn wij een HBO instelling, het lijkt net op een basisschool zo. Het doet me denken aan lang geleden: de juf of meester...
Een merelpaar trekt de aandacht in de tuin… luid kwetterend laten ze weten niets te moeten hebben van een ekster, die te dicht bij hun nest komt. De vogels werken eendrachtig samen in het verjagen van de vreemdeling. Uit de snavel van moeder bengelt een worm, maar de bezorging daarvan wordt uitgesteld. Eerst die zwart-witte potentiële moordenaar verjagen. Een uurtje later is de rust...
Al maanden is het spannend in de kring van een nieuwe generatie Nederlandse tuinontwerpers. Er is na Piet Oudolf weer een Nederlandse deelname aan Chelsea, weliswaar niet in de vorm van een grootse showtuin maar het enthousiasme en de verwachtingen zijn er niet minder om. Carien van Boxtel (49) stapte vorig jaar de stand van Schellevis (leverancier van oer Hollandse betonproducten waaronder tegels)...
Lieve Marlou, In mijn hoofd ben ik deze brief op mijn tuinblog al minstens tien keer begonnen. Hoe schrijf je de eerste zin aan iemand die je te laat een beetje leert kennen? In juli 2014 stap ik Baron z’n Hof binnen. Ik heb de ‘plantenman’ van Kasteel Geldrop, John Schoolmeesters, leren kennen tijdens een tuin fotocursus. Als één van mijn eerste twittervolgers,...
Grote, oude bomen, ze intrigeren ons. Nu de blaadjes weer terugkeren, is de tijd voorbij waarin je goed kunt zien welke vorm ze hebben. De mooiste bomen zijn vaak even breed als ze hoog zijn. Ze staan voor kerken, op een dorpsplein of op een begraafplaats. Ze spreiden hun takken uit op landgoederen. Een hele enkele keer vind je er één in de berm...
Slechts enkele stappen na het passeren van het ingangsbord hoor ik hakgeluiden. Dat kan alleen het werk van een specht zijn.. Ik ben in Amstelveen in het Dr. Jac. P. Thijssepark, ontworpen en aangelegd vanaf eind jaren dertig vorige eeuw, onderbroken door WOII en afgerond in de zestiger jaren. Het voelt als een sprookjesbos. Een kakofonie aan vogelgeluiden. Het lijkt wel of alle vogels een...
“Hé, we hebben buren, dat is effe wennen…” Na een winter vol klussen aan het huis met de twee schoorstenen én wonen in een stacaravan, kan er in de maartse zon weer aan de tuin gewerkt worden. Esther droomt van een diervriendelijke, duurzame tuin. Vorig jaar is het tuinontwerp getekend en de vijver gegraven. Een omvangrijke klus is het weghalen van de coniferen...
Overdaad schaadt, wie kent de uitdrukking niet. Less is more, net zo iets, en vaak is het waar. Voor het aanplanten van bloembollen gaat het niet op. Heel veel van dezelfde soort geeft een overweldigend effect in je tuin, het grasveld van je gemeente en parken… En als je kiest voor een overdaad aan kleuren en vormen maakt ook dat in het voorjaar niets...
Eindelijk weet ik wat ik ben: een ‘bloemenjunkie’, nooit gedacht dat ik mezelf ooit zo zou noemen, Keith Wiley bedankt. Het zal waarschijnlijk ongeneeslijk zijn en blijvend en daar zit ik niet mee. Op een droge zaterdag in Dublin bezocht ik onlangs het internationale GLDA seminar met als onderwerp: New Perennial movement, voorbijgaande trend of aan te passen stijl. Ik luisterde naar vier inspirerende sprekers omringd...
Bloemenmeisje
