Boek: ‘Help, je tuin is een parkeerplaats en andere designdilemma’s…’
Er rijdt een vrachtwagen je straat in, een grijper begint in hoog tempo volwassen struiken en planten te verwijderen. In minder dan een half uur is het grootste gedeelte van de beplanting die er jaren over heeft gedaan om een bepaalde hoogte te bereiken, verwijderd. Een zanderige voortuin blijft achter. Nog even heb je hoop dat er opnieuw een vrachtwagentje de straten in rijdt, gevuld met nieuwe planten. Ergens weet je wel dat de kans veel groter is dat de vrachtwagen die volgt, volgestapeld is met tegels. De voortuin is minstens zo’n 18 m², ‘het gaat om een huurwoning.
Waar blijven de regeltjes ten aanzien van tuinen?
Hoewel corporaties er tientallen jaren al in slagen huurders regeltjes op te leggen over plintjes en de kleuren op de muren, in de huurwoning van mijn schoonouders moest een paarse wand weer wit geschilderd worden alvorens de sleutel ingeleverd kon worden, staat er blijkbaar nergens dat een tuin een tuin moet blijven en geen parkeerplaats mag zijn. Daar komt bij dat deze straat onlangs een riviertje was na een hevige regenbui. De gemeente is bezig met het riool te verbeteren, maar dat zal een verloren race tegen de klok worden als bewoners in dit tempo doorgaan met verstenen.
Vrijheid, geen blijheid
Iedere Nederlander mag doen in zijn tuin wat hij of zij wil, is de mening van de meerderheid. De verstening moet te lijf gegaan worden met voorlichting en bewustwording. Ja, tientallen jaren is dat ook geprobeerd met sigaretten. Pas na een verbod op roken in openbare ruimtes is de daling van het aantal rokers flink ingezet. Nog belangrijker: meerokers zijn beschermd. De verstening lijkt onschuldig, maar levert grote problemen op: wateroverlast, gebrek aan biodiversiteit met alle gevolgen van dien voor insecten, en ze fungeren als hitteschilden. Ook de bewoners met groene tuinen en wateropvang op eigen terrein mogen meebetalen aan de riolen en ondervinden de gevolgen. Met andere woorden de verstening van je buren leidt tot hogere gemeentelijke lasten en een grotere kans op wateroverlast op jouw terrein en in je huis.
Tegels, in hoge dosis schadelijk
Het is om wanhopig van te worden, de massa die gestopt is met tuinieren, wil de vriendelijke boodschap niet horen. Het woord ecologische footprint staat niet in hun woordenboek. Ik zou er bijna voor pleiten om een waarschuwingssticker op tegels te plakken: schadelijk voor de gezondheid van mens en dier in een hoge dosis. Beperk het gebruik.
Ik probeer deze medemens te begrijpen, maar het lukt mij niet. De tuindichttegelaar laadt zijn auto vol om op vakantie te gaan, de vouwwagen (een typisch Nederlandse uitvinding) vol gestouwd, de tentharingen ingepakt. Niemand van deze kampeerders heeft een staanplaats geboekt op een parkeerterrein. Zijn haringen geslagen in het beton. De Nederlandse kampeerder plaatst zijn tent of caravan bij voorkeur tussen wat bomen op het gras in de schaduw, wandelt graag langs bloemperkjes naar het washok en zet zijn tuinstoel op het malse gras van de camping. Dat is pas vakantie! Waarom zit hij dan thuis het liefst op de tegels, onder de parasol, zijn voeten brandend op een hete zomerdag? Het is mij een raadsel. Maar zolang dat zo is, ben ik voorstander van meer regulering door de overheid, woningcorporaties, et cetera. Nu Nederland, na Malta het meest versteende stukje Europa is geworden, is polderen niet meer mogelijk. De problematiek is inmiddels onderdeel van de opwarming van de aarde. Tegels zijn ook een verworvenheid van de welvaartsgroei, een tegeltuin is duurder dan een tuin met gras en wat heesters. Terwijl ooit een stukje tuin een teken van vooruitgang en welvaart was voor de arbeiders, die tot dan toe die luxe niet hadden.
Tijd in overvloed
Te druk? Zet iedere zaterdag je slimme telefoon, je laptop en je computer uit en je vindt zeker een uurtje om je tuin te fatsoeneren. Cijfers wijzen uit dat het mediagebruik van een gemiddelde Nederlander is geëxplodeerd. Is dat mede de oorzaak van de verstening? Daarnaast lijkt de zaterdag op te gaan aan het begeleiden van kinderen naar sportvelden. Echt, ik vermoed dat veel kinderen blij zijn als ze gewoon afgezet worden, of op de fiets er zelfstandig naar toe kunnen gaan, een keertje verlost van het alziende oog van de ouders. Belangstelling is prima, maar dat hoeft echt niet iedere week. Als je wil is er genoeg tijd om een uur per week te tuinieren, dat is genoeg om je tuin een beetje bij te houden. Zeker bij een doordachte aanplant. En daar kunnen experts je bij helpen. Tel daar twee werkzaterdagen per jaar bij op en je bent klaar. Leuk om te doen met zijn allen, de reclame van een grote supermarktketen laat dat enigszins onhandig zien… Tijdgebrek is geen excuus. We hebben meer vrije tijd dan ooit tevoren. Met al onze huishoudelijke machines, kleine gezinnen, vrije dagen. Het is vijf voor twaalf, misschien al vijf over. Ook wijzen onderzoeken steeds uit dat groen en natuur bijdraagt aan ontspanning en anti-stress werkt en tuinieren is ook nog eens een complete fitness workout.
Waterdoorlatende tegels zijn niet de oplossing!
Wat jammer is, is dat het woord biodiversiteit een beetje verdwenen is uit de discussie. Het gaat niet alleen om wateropvang, ook om de afname van de diversiteit aan planten en het bijbehorende leven. Grind en waterdoorlaatbare tegels zijn dan ook niet de oplossing!
Niet alleen in Nederland maar ook in de ons omringende landen speelt de discussie. In Engeland waar al vijftig jaar Gardeners World op de buis is, zetten ze met hetzelfde team in op nieuwe programma’s zoals How to be a gardener? Voor de beginners die mogelijk het langlopende programma een nog niet te nemen drempel vinden. Ook een serie als Great British Garden revival is bedoeld de oude Britse liefde voor tuinieren te laten herleven. Afleveringen via You tube te bekijken.
In Nederland verscheen het boek: ‘ Help, je tuin is een parkeerplaats en andere designdilemma’s…’ Een vertaling van een Engels boek geschreven door Kendra Wilson. Ook bedoeld voor beginners, maar opgezet vanuit vragen en antwoorden: ‘Een grote voortuin: wat moet je ermee? Tip: een voortuin is ideaal voor snijbloemen en moesplanten.’ (Uitgeverij Thoth, prijs 14,95 euro)
En dat is helaas ook direct de beperking van dit boek. Het is echt een vertaling uit het Engels, met Engelse fotografie, historie, etc. Ook in de literatuurverwijzingen en tips van schrijvers draait het om Engelsen. Toch kan het boek een leuke aanwinst zijn om aangespoord te worden probleemoplossend te denken. Maak van je vraag een uitroepteken! Zoek de oplossing van je probleem of laat je inspireren.En ga wellicht je licht op steken in tuinland bij uitstek Engeland, waar tuinieren echte aandacht op t.v. krijgt, iets wat wij node missen. Ik reken Eigen Huis & Tuin en Rob’s grote tuinverbouwing niet tot de tuinprogramma’s. Veel ontwerpen dragen juist bij aan de verstening en je leert er nooit hoe je een pootaardappel in de grond moet doen of een vaste plantenborder onderhouden. Een versie van dit boek vertaald naar Nederland in plaats van in het Nederlands is van harte welkom.
Hoe bereiken/overtuigen we de niet tuinierende medemens met tuin?
De lezers van mijn verhaal kunnen wellicht helpen die grote groep te enthousiasmeren, immers ik hoef jou niet te overtuigen, jouw tuin is al groen. Misschien moeten we ons organiseren om te protesteren tegen eigen risico’s die omhoog gaan bij inboedelverzekeringen voor waterschade en de rioollasten van gemeenten en waterschappen die de rekening ook bij ons leggen! Heel af en toe bereikt ons nieuws over gemeenten die de kosten bij de veroorzaker willen neerleggen of waterschappen die korting willen geven aan groene tuinbezitters en deze krijgen veel bijval van tuiniers als wij. Hopelijk zet die discussie door en nemen ook woningcorporaties en verzekeraars de aanpak over. Tot die tijd moeten we alle boekjes en t.v. programma’s die het tij proberen te keren zeker toejuichen en verspreiden.
Lees ook: vlindertuin Henk Gerritsen, zwemvijver stop de verstening of ga direct terug naar home
Geniet van het zomerseizoen! In je tuin of elders. Geen foto’s van versteende tuinen in dit blog, die zie je iedere dag al genoeg om je heen. In plaats daarvan vrolijke, inspirerende foto’s van bloemen en planten in zomertijd.
Ik ben het helemaal met je eens. Heb zelf een wilde tuin en alles groeit en bloeit.
Maar ja, zoveel mensen, zoveel wensen. Ik vind laat een ieder in zijn waarde en zijn tuin inrichten zoals hij/zij wil. Zij vinden dat waarschijnlijk gewoon mooier en makkelijker anders deden ze het niet.
Zij vinden onze tuinen hoogstwaarschijnlijk niet om aan te zien.
LInda, wanneer dat ‘inrichten’ neerkomt op het betonneren / verharden van veel te veel open ruimte, dan weet ik niet waarom iedereen dat mag inrichten zoals hij/zij dat wil. Hierboven zijn de redenen waarom dat een probleem is duidelijk uitgelegd.
IK ben het dus helemaal eens met Ellen, ook al heb ik hier zelf ook een parkeerplaats aangelegd, maar de voortuin is toch overwegend groen
Ik heb de Engelstalige versie van dit boek cadeau gekregen van mijn zus die in Engeland woont. We hebben vorig jaar een huis gekocht, met een tuin die inderdaad alleen een parkeerplaats was. Inmiddels is de tuin getransformeerd tot een groene oase, een bijentuin in de stijl van the Dutch wave ;-). Ik heb genoten van dit boek, het is erg leuk geschreven en er staan inderdaad mooie oplossingen in voor allerhande tuin-dillema’s. Kort maar krachtig wordt elke probleem behandeld. Een aanrader!
In mijn heel kleine voortuin, staat een hele grote iep. Ik weet niet hoe ie er komt, ik heb hem niet uitgenodigd, maar hij was er al. Hij geeft ons huis een reuze parasol, het blijft er lang heerlijk koel. Toen wij vijftien jaar geleden ons voortuintje opknapten heb ik een rambling roos geplant die in de iep moest klimmen. Maar zeker anderhalve meter ervandaan, zodat ie een eigen plekje had om te wortelen. Tegen een schuin stokje richting iep. Alles groeit hier langzaam, droge zandgrond, vlak achter de duinen. Eigenlijk wonen we in een bos, ooit eikehakhout, zeggen de kenners. Ook mijn Rosa Seagull, toog zielig in de richting van de bedoelde gastheer. Dan weer luis, dan weer gaatjes, dan weer buisvormige streepjes, wat een getob. Dat wordt niks moedigde de buurman aan, zo onder die boom. Nou ja, een lang verhaal kort, vijftien jaar verder(de iep drie meter hoger): mijn rosa zit bijna bovenin en bloeit en bloeit en de hele straat ruikt ernaar, mijn moedige rambler is op weg naar de zon!!!Lekker puh…. Ik wil alle buren en voorbijgangers er wel heen sleuren: kijk! Is ze niet mooi en stoer? Niemand ziet het, niemand ruikt het. Veel te druk met het bestraten van de tuin, het leggen van het kunstgras, het installeren van de trampoline. Ik houd het maar voor me en geniet ontroerd van mijn miniparadijsje. Mijn grote bonte spechten en het mezennest. Bijengezoem begeleidt mijn lange ochtenden in de borders. Tot de kinderen met de bakfiets naar huis zijn gehaald en op de trampo klimmen en van hun plastic glijbaantje op de bestrating donderen. En heel hard gillen: mama een bij!!!!! Ja, die heb ik gelokt, denk ik dan, mijn stille wraak. ’s Ochtends, als ik m’n terrasje veeg en de potten besproei, wipt er altijd een roodborstje mee, is dat altijd dezelfde? En als de kinderen krijsend naar bed zijn afgevoerd, luister ik in mijn ligstoel naar de merel….
Bij ons in Almere Haven waar vroeger echt alle tuinen zo mooi groen waren zie je nu ook tuin voor tuin alle bomen en struiken verdwijnen om ze vervolgens om te toveren tot een grafzerk(Zo noem ik die tegelvlaktes) Een zware treurnis om alles zo troosteloos kaal te zien worden om het vervolgens af te bakenen met hoge schuttingen gesteund met betonnen palen. Wij zijn nu nog maar een van de weinigen met een mooie groene tuin…. Maar het is blijkbaar de nieuwe generatie en wat doen wij daar verder tegen.
En dan heb je ook nog gemeentes (Lelystad) die je voortuin aanwijzen als ‘parkeren op eigen terrein’. Nou vooruit, er is plek voor een auto voor de garagedeur, de andere staat op de openbare weg, en verder maken we er toch echt wat plantenbakken in. Dank zij een foutje van de aannemer die de straten heeft opgehoogd hier in de buurt hebben we ook nog een grindbak. De opsluitband lgt namelijk 20 cm binnen de erfgrens… De buren hebben ook een opsluitband geplaatst en toen hebben we het overgebleven stukje zand maar opgevuld met grind. Als we daar geen halfhoge schutting en pergola zouden willen plaatsen, zouden lage rotsplantjes ook een leuke optie zijn. Dat kan nog steeds trouwens. 😉 We zijn er nog niet helemaal uit. Overigens zijn de ideeen voor een voortuin ontstaan, toen vanwege de ophoging van de straat de struiken uit het plantsoen tegenover ons getrokken werden. Dat wordt vervangen door gras en er komen nog een paar bomen. Dat vonden we zo saai, gras in plaats van struiken, dat we besloten zelf dan maar wat groen neer te zetten. Dat de oprit ook opgehoogd moest worden heeft ook wel geholpen. De boel moest toch op de schop. Nou, dan gaan we het lekker anders doen. 🙂 Zelfs mijn man (over de achtertuin: ‘asfalteren die hap’) heeft tegenwoordig lol in de groene achtertuin en de voortuin. Samen klussen, zolang ik maar vertel wat er moet gebeuren. De achtertuin is dan ook mijn terrein, maar af en toe ermee helpen vindt hij wel leuk.
Gewoon de tegel/veeg tuinen extra belasting laten betalen en de groene tuinen belasting verlaging.
Iedereen gaat dan een leuk tuintje aanleggen.
Gr Jan(Wilde een Tuin)
Ben verwonderd over de eenzijdigheid over vertegeling van tuinen. Dat vertegeling is toegenomen is in mijn buurt duidelijk zichtbaar!
Over de gemeente zelf en project ontwikkelaars hoor ik niets! Steen is geld, groenkost hen geld.
Verhoudingsgewijs zie ik ook daar meer verstening bij nieuwbouw, niet overal.
Veertig jaar geleden ookal een item.
Juist bij ouderen kan ik mij goed voorstellen dat ze aanpassingen willen. Velen zijn echt alleen, geen familie meer ect.
Zelfstandigheid geeft in die situaties deels onvrijheid!
Voor velen is het echt niet te doen, soms(vaak) ook financieel! Maar wie helpt… hoor wel cretologie, niets nieuws.
Ik kan alleen zelf wat doen en heb een groene tuin, tuinier met mensen in de de zorg als vrijwilliger.
Wel zijn er in Nederland al veel initiatieven o.a. door stichtingen en andere vrijwilliggers, plaatselijk gebeurd dit op heel veel manieren en dat is hoopvol! Eenzijdige bestraffing heeft nog nooit gewerkt.
Beste Leo, wie mijn blog regelmatig leest, weet dat ik dit onderwerp al vaker en breder heb opgepakt. Het is ook de verantwoordelijkheid van projectontwikkelaars en gemeenten. Over ouderen heb ik het bewust niet gehad. Maar het is echt maar een kleine groep ouderen die het niet meer kan. Voor groot onderhoud zijn er oplossingen. Zijn vaak kinderen die denken dicht straten dan zijn we er vanaf. Veel ouderen zijn graag bezig met wat groen. Uit onderzoeken blijkt dat het met ouderen die hun eigen plant verzorgen beter gaat dan met hen die de plant verzorgd krijgen. Gelukkig zijn er ook groenopleidingen die het grote onderhoud gratis komen doen bij ouderen en initiatieven zoals door jou genoemd. Een versimpeling van de aanplant is vaak al de oplossing. Mijn punt is dat de kosten van de verstening ook door de mensen wordt betaald, die het probleem niet veroorzaken, juist veel water op eigen terrein opvangen en vast houden. Onlangs meldde mijn inboedelverzekeraar dat ik 350 euro eigen risico heb bij waterschade, terwijl ik heel veel groen en wateropvang heb. Die discussie moet gevoerd worden en is niet eenzijdig. Het aloude credo was vroeger: de vervuiler betaalt. Dat lijkt mij nu ook aan de orde… Nederlanders zijn gevoelig voor hun portemonnee, heeft al vaker bewezen tot gedragsverandering te kunnen leiden.
Beste Ellen,
De vervuiler betaald? Denk dan o.a. meteen aan asbest…… wie betaalt, er is nog zoveel boven en onder de grond aanwezig. Bedrijven kunnen de hoeveelheid niet eens aan. Subsidie regelingen blijven bestaan.
Solidair zijn met elkaar werd eerder vaker sterker gevoeld dan nu. Ik zie discussie helemaal niet zitten als geld nummer 1 is. Met elkaar inhoudelijk praten wel, ontmoeten en oplossingsgericht werken uitleg geven
dat recht doet naar zo goed mogelijk handelen.
Tot slot verbod glysofaat,, zie ik andere produkten om mij heen waar het ook weer inzit, daarnaast nemen o.a. Polen het mee naar Nederland.( is daar eenvijfde goedkoper, weer geld) Regelmatig neem ik ook waar dat er tientallen liters azijn worden ingeslagen als ” onkruidbestrijdingsmiddel” , als altenatief lijkt mij ook milieu belastend. Onkruid zijn kruiden en zijn deze dan zo ongewenst? Door mijn leerervaringen in de praktijk heb ik meer geleerd dan door discussie. Goede en geen zwart/wit verhalen boden mij soelaas en meer lichaamlijke gezonde arbeid!
het gaat mij ook niet om geld, maar om klimaatverandering, biodiversiteit en ons aller verantwoordelijkheid daarvoor. Zeker in een land als het onze, gezegend met een gematigd klimaat en vruchtbare aarde.
Wie wonen nu 13 jaar onze huidige plek. Weinig tegel veel bloemen en insecten. Dit jaar gestart met eigen fbp pagina Ankietuin om mijn steentje bij te dragen aan tuinen met groen ipv tegeltuinen.
Top Ankie, ik zal je facebook pagina eens opzoeken…
Top! Toch tijd om mijn boek eens te lezen 😉 Zonnige tuingroet Mariëtte
Graag!
Ik heb wel eens gedacht, als iedereen met meer dan 10m2 grond bij huis nou eens verplicht werd om minimaal een heester, maar liefst een boom te planten? Misschien niet direkt de oplossing voor waterafvoer, maar wel voor een beter milieu.
Ik ben voor!
In 3 Nederlandse gemeentes wordt “Tegeltuinentax” geheven bij mensen die 90% van hun tuin hebben betegeld. Zij betalen extra rioolheffing. In Duitsland is dit al meer ingevoerd.
Hai, sprak vannacht iemand op mijn werk die ook zijn hele tuin had betegeld. Gewoon gemakkelijk. Kun je het netjes houden. Maar hij was wel een groot natuurliefhebber, maar hoefde het niet in zijn eigen tuin. We hadden het over de tegeltuinentax. Maar dat gaat helemaal nergens over. Dan gaan deze mensen een paar euro meer betalen. Voor die paar euro gaat niemand zijn tuin veranderen. Dat zei hij ook.
Nou, dan wordt het toch echt tijd voor hardere maatregelen lijkt mij. Het gaat om een groot belang van ons allemaal, dealen met klimaatverandering en de opwarming van de aarde tegen gaan. Kan mij nauwelijks voorstellen dat iemand dan echt een groot natuurliefhebber is, dan doe je er meer voor lijkt mij.
Erg goed boek, althans ik heb de Engelse versie en deze heeft mij wel degelijk goed geholpen 🙂