Pluktuin De Plukkerij in Bosschenhoofd, en ik verdacht van diefstal
Twee zussen, één groene hobby. Anja en Ilse Rood runnen pluktuin De Plukkerij in Bosschenhoofd West-Brabant, nota bene in de Margrietstraat. Dat kan toch geen toeval zijn. Het is al bijna eind september als ik deze tuin voor de eerste keer bezoek. Wat een verrassing. Nog steeds zoveel kleur en bloemen om een emmertje mee te vullen. Was ik eerst van plan om gewoon even rond te kijken, de verleiding is te groot. Al gauw loop ik rond met het groene emmertje inclusief een snoeischaartje om een vers boeketje bloemen te plukken, deze staan voor de bezoekers klaar.
Meisjesdroom
Ik ben niet alleen in de tuin. Anja en Ilse zijn aan het werk en geven desgevraagd graag de namen van de aanwezige bloemen. Daarnaast lopen drie kleine meisjes met hun vader door de tuin. Met hun identieke blauwe jurkjes en rode laarsjes vormen ze een prachtig plaatje. Ze zijn enthousiast aan het plukken. De jongste heeft de neiging om de bloemen met te korte steeltjes te plukken of zelfs zonder. Ilse legt haar geduldig uit dat ze de steeltjes langer moet houden anders kunnen ze niet in een vaasje. De zussen zijn gewend kinderen uitleg te geven. Je kunt er namelijk je verjaardagsfeestje vieren. Dat had ik op die leeftijd graag gedaan, al had ik dan mijn verjaardag moeten verplaatsen, als decemberkind is zo’n feestje lastig. Ik begrijp hun enthousiasme, ik was echt zo’n meisje dat bloemetjes maar moeilijk kon laten staan.
Compleet assortiment
Het valt mij op dat naast de vele bloemen er ook veel siergrassen en mooie bladplanten aanwezig zijn in de pluktuin, alle benodigdheden om een veelzijdig en natuurlijk boeket te maken. De keuzes voor de pluktuin worden zorgvuldig gemaakt. Het is belangrijk dat de gekozen soorten goed doorbloeien, lange stelen hebben en ook een beetje bijzonder zijn. Gewone zonnebloemen staan er bijvoorbeeld niet, Ilse legt uit: “die worden al genoeg aangeboden in de bloemenwinkels, wij bieden liever soorten aan die minder gangbaar zijn.”
Ilse legt de opzet van de tuin aan mij uit. In het eerste stuk staan alle echte eenjarigen. Ook is er een stukje moestuin. Het achterste stuk bestaat uit vaste plantenborders die op kleur zijn samengesteld. Ook hier mag geplukt worden. Een kleurige, paars geschilderde, voormalige bouwkeet staat in het laatste stukje van het terrein tussen het hoge gras.
Na het plukken, meet één van de dames het boeket op met een centimeter. Op die manier wordt de prijs van het boeket bepaald. De drie meisjes krijgen hun boeketje mooi gebonden weer terug. Klaar voor in de vaas. Ik vraag aan hen of ze het leuk vonden in de tuin en of ze al vaker geweest waren. “Nee”, zegt de oudste, “dit is de eerste keer.” Met een blik naar haar vader vervolgt ze heel tactisch: “jij vond er vast niks aan, maar wij vonden het héél erg leuk en willen dit nog wel een keer doen.” Zo, daar komt die vader niet meer onderuit. De bloemen zijn dit keer voor oma en voor hun eigen kamers.
Mijn eigen boeket is inmiddels ook gemeten en gebonden. Na nog even te hebben doorgepraat met Anja en Ilse stap ik weer op de fiets naar huis. Ik wil nog even een paar foto’s maken van de gezaaide bloemen achter een lief bloemenwinkeltje langs het spoor.
Als ik daarmee klaar ben, loop ik weer naar mijn fiets en begin ik mijn fototoestel op te bergen in mijn fietstassen. Ondertussen is er aan de overkant van de weg een dame met netjes gekapte haren en een degelijk rokje aan (naar schatting) van een jaar of 60 gestopt. Zij kijkt me misprijzend aan en zegt: “ja, dat gaat gemakkelijk zo.” Ik begrijp even niet wat ze bedoelt. Als ik zie dat ze naar mijn fietstas kijkt waar het boeket van de Plukkerij uitsteekt, wordt 1 + 1 twee. Zij denkt, realiseer ik me, dat ik deze bloemen gewoon even geplukt heb langs het spoor. “Mevrouw, het is niet wat u denkt, ik heb deze bloemen zojuist geplukt en betaald bij de pluktuin hier even verderop.” Ik zie aan haar gezicht dat ze me niet echt gelooft, maar ze vervolgt wel hoofdschuddend haar weg. Pffff, word ik opeens volkomen onschuldig verdacht van diefstal. Volgende keer toch maar een bonnetje vragen.
In heel het land zijn er inmiddels pluktuinen zoals deze in Bosschenhoofd. De pluktuin van Ilse en Anja is donderdag, vrijdag en zaterdag geopend. De sluiting in de herfst hangt af van de eerste vorstdagen ergens in oktober. Kijk voor de juiste openingstijden en dagen op de website van De Plukkerij. Het hele jaar door worden er cursussen bloemschikken gegeven en je kunt er terecht voor tuinontwerpen. Voor verjaardagsfeestjes en natuurlijk ook welkom voor zomaar even rondkijken en genieten! Ga terug naar home
Het is mooi artikel. Maar ik vind de kop misleidend. Het kwam bij mij over, alsof de Plukkerij zélf verdacht werd van diefstal. Ik schrok daar van, en juist dat bracht mij tot lezen. Blijkt die verdenking op de schrijfster van het artikel te slaan, in een heel andere setting.
Mijn advies: verander die kop, zodat ’t niet meer ge-interpreteerd kan worden alsof de Plukkerij in Bosschenhoofd van diefstal verdacht wordt!
Koppen zijn bedoeld om een een leesprikkel te geven, dat is gelukt dus, maar heb er voor alle duidelijkheid gelijk even ik aan toe gevoegd… Misverstanden moeten er niet ontstaan natuurlijk!
🙂
Wat heb je dit mooi geschreven, Ellen! Prachtige foto’s ook! Wat waren die meisjes toch schattig….
Dank je voor de de uitgebreide beschrijving van onze heerlijke tuin. Oeps…..we hebben geen bonnetjes.
Dank je wel Ilse, het is een klein paradijsje jullie pluktuin!
Wat een prachtige pluktuin en leuke foto’s! Altijd vervelend als mensen naar je kijken alsof je iets hebt “gestolen” (bloemen aan de rand van de weg plukken is naar mijn mening niet stelen) terwijl dit totaal niet het geval is. Zo’n nare opmerking blijft me altijd wel even bij.
Leuk artikel! Inderdaad vervelend dat je beschuldigd werd van diefstal, terwijl je eigenlijk niks fout had gedaan..