De Zinnia’s van Marlou, hét verhaal achter een artikel in Groei&Bloei mei 2015

Lieve Marlou,

In mijn hoofd ben ik deze brief op mijn tuinblog al minstens tien keer begonnen. Hoe schrijf je de eerste zin aan iemand die je te laat een beetje leert kennen? In juli 2014 stap ik Baron z’n Hof binnen. Ik heb de ‘plantenman’ van Kasteel Geldrop, John Schoolmeesters, leren kennen tijdens een tuin fotocursus. Als één van mijn eerste twittervolgers, lijkt hij die dag opeens al een bekende te zijn. Ik luister naar zijn verhaal en raak erg nieuwsgierig naar de door hem ontworpen borders. Dat komt mede door zijn uitleg. Na het zien van de borders bij het Van Abbemuseum ontworpen door Piet Oudolf,  gooide hij het roer om en ging van een klassieke rozen- naar een natuurlijke tuin. En laat dat de tuinstijl zijn waar ik ook het meest van hou. Op die mooie, warme zomerdag valt mijn mond open: de beplanting is prachtig, maar misschien wel het meest opvallend zijn die zonnige dag de Zinnia’s, die in warme kleuren, rood, oranje, geel, roze en alles daartussen de vaste planten met elkaar verbinden.

In het winkeltje van Helmi in Geldrop

Als ik in oktober John en zijn vrouw Cill opnieuw bezoek om een artikel voor Groei & Bloei over de tuin te schrijven, vertelt John dat de Zinnia’s er vooral zijn gekomen voor en door de bloemschikkers die wekelijks de boeketten voor het kasteel samenstellen. De bloem is sterk, blijft lang staan in de vaas en is daarom een favoriet. Er is nog meer aan de hand met de bloem vertellen ze, maar daarvoor kan ik beter even naar Helmi gaan, één van die vrijwilligers. Haar bloemenwinkeltje ligt een paar minuten lopen van Baron z’n Hof in het centrum van Geldrop. Een ware kleurexplosie komt me tegemoet en ‘n op de muur geschilderde, kleurige Zinnia.

“Wat zou Marlou dat fantastisch vinden”, zegt ze, als ik haar vertel van het artikel over de Zinnia’s in Groei en Bloei en de kans dat ieder lid een zakje zaad bij zijn of haar blad gaat krijgen. (Dat is helaas niet doorgegaan, maar de zaden kunnen wel besteld worden bij Groei&Bloei. De prachtige foto’s bij het artikel moeten wel inspireren.) “Heel Nederland die Zinnia’s zaait, de lievelingsbloem van Marlou”, zo vertelt Helmi. “We schreven elkaar heel veel brieven, maar wisten niet van elkaar dat Zinnia’s onze favoriete bloemen zijn.” Helmi raakte verzot op Zinnia’s in Griekenland. Waarom jij je hart aan de bloem verloor Marlou, dat weet ik helaas niet en ik zal je het nooit kunnen vragen… Feit is dat Zinnia’s, Helmi en jij voor altijd aan elkaar verbonden zullen zijn. De hartelijke, vrolijke Helmi neemt me mee naar achteren waar antieke kopjes veranderen in kleine boeketjes. “Ons bloemwerk kenmerkt zich door het ontbreken van herhaling”, legt ze uit, “je moet er omheen kunnen lopen en iedere keer wat anders zien.”

Eén van de twee fotootjes van Marlou…uit de portemonnee van Helmi

Uit haar portemonnee tovert ze een paar foto’s, ”dit is Marlou”, zegt ze. Ik zie jou, een mooie vrouw met krullend blond haar in het groen, met groene vingers vertelt je vriendin. Je was jarenlang ernstig ziek en verloor veel te jong de strijd tegen borstkanker. Helmi raakt zichtbaar ontroerd als ze jouw verhaal vertelt. Je wist dat je dood zou gaan en besloot je eigen begrafenis van bloemen te voorzien. Je zaaide je lievelingsbloem de Zinnia in je tuin en vertelde je man dat deze bloemen gebruikt moesten worden. Op de dag die onvermijdelijk kwam, stonden ze prachtig in bloei. En zoals je wenste, versierden ze je kist en je afscheid van allen die je lief waren, waaronder je vriendin Helmi. Zij sloot jou en de Zinnia’s voor altijd in haar hart, introduceerde ze mede namens jou in Baron z’n hof, versierde haar winkel en visitekaartjes ermee en heeft ook je foto’s altijd bij zich.

Ook uitgebloeid in oktober nog prachtig, foto van John Schoolmeesters.

En nu, wie weet, dragen jullie samen eraan bij dat Groei&Bloeiers geïnspireerd raken en deze mooie, ouderwetse eenjarige plant weer gaan zaaien. Ik ga in ieder geval aan de slag. En ook in de kassen van Baron z’n hof staan de kleine plantjes alweer klaar. Zo’n 500 stuks zullen de tuin bevolken binnenkort. En wie weet in welke tuin ze deze zomer nog meer zullen bloeien, met dank aan jou, lieve Marlou. Wat had ik je graag echt leren kennen, je kan niet anders dan bijzonder geweest zijn. Het is jou, je gezin, je vrienden en familie niet gegeven langer van elkaar te genieten, maar dat je voortleeft dat is zeker; in hun harten, Baron z’n hof en onze tuinen,

Lieve groet, Ellen

Dit blogbericht is opgedragen aan de familie en vrienden van Marlou en alle moeders wereldwijd, die morgen wel of geen moederdag vieren en zij die voortleven in onze herinneringen. En mijn eigen lieve moeder natuurlijk.

Voor meer tuinverhalen terug naar home