Merels in de tuin, vijf keer mooi in mei
Een merelpaar trekt de aandacht in de tuin… luid kwetterend laten ze weten niets te moeten hebben van een ekster, die te dicht bij hun nest komt. De vogels werken eendrachtig samen in het verjagen van de vreemdeling. Uit de snavel van moeder bengelt een worm, maar de bezorging daarvan wordt uitgesteld. Eerst die zwart-witte potentiële moordenaar verjagen. Een uurtje later is de rust weer gekeerd. De bezorging van voedsel wordt gecontinueerd en er is zelfs weer tijd om te zingen, waar pa volop de tijd voor neemt. Het leven lacht het stel weer tegemoet.
Vogelgevecht
De volgende dag schrik ik op van opnieuw een heftig gekwetter dat zich vlak bij mijn terras afspeelt. Als ik naar buiten kijk, zie ik dat pa en ma merel een wanhopig, maar uitermate moedig gevecht voeren met een ekster. Ze vallen de vogel vol aan en raken ‘m waar ze maar kunnen. Ik zie snel waarom, het beest heeft een hun jong te pakken en vliegt er mee weg. De merels zetten de achtervolging in. Helaas tevergeefs, ik vind het kopje van het jong afgebeten bij het terras tussen de planten, het lijfje bevindt zich zeven meter verderop in de tuin.
Het is wreed, bijna klaar om de wereld in te gaan. Onthutst vliegt het stel rondom de boom. De ekster laat zich even niet meer zien. Hoe het met de rest van het nest is afgelopen, blijft onduidelijk. Het paar lijkt met de resterende jonge vogels vertrokken. Dat hoop ik in ieder geval.
Veilige nestplekken
De haag in onze tuin is een geliefde plek voor nestelende vogels. Ook is er veel beschutting in de vorm van struiken om veilig te kunnen broeden. Toch ging het mis. De andere kant van de heg ligt helemaal vrij. Onze buren hebben een formele tuin en geen beplanting voor de haag. Kon de ekster van die kant binnendringen? Of heeft het dier een net uitgevlogen merel gegrepen? We doen er veel aan om de tuin diervriendelijk in te richten, maar kunnen dit soort leed helaas niet voorkomen en merels ook niet leren twee kanten van de heg te bekijken voor ze een nest bouwen. Een verwijspijl naar de beste plekken in de tuin dan maar?
Ik bestel een halogene uil voor in de boom. Onderzoek op internet leert dat dit eksters en kauwen zou afschrikken. We kunnen het proberen. Met een luchtbuks schieten of een dode ekster ophangen, mogelijkheden die ook genoemd worden, vallen af. De eerste resultaten lijken positief, de eksters vliegen over de tuin langs de boom.
Natuurlijk is het eten of gegeten worden, maar in een door ons sterk verarmd natuurlandschap overleeft de een net wat gemakkelijker dan de ander… Wie diervriendelijk tuiniert, is getuige van veel moois in zijn tuin, maar helaas ook van dierenleed en de strijd om het bestaan. De merel was ooit een schuwe bosvogel maar heeft zich aangepast aan het te kort aan bos. Volgens de Vogelbescherming daalt het aantal, maar doen ze het relatief goed. Andere vogels afhankelijk van hetzelfde soort landschap, zoals het roodborstje bijvoorbeeld, nemen in aantal forser en sneller af.
Meestal hebben merels nog een tweede en derde legsel in een jaar met minder kans op ekster aanvallen omdat deze dan geen jongen te voeren hebben. Alleen maak ik vaak mee dat de ‘vermoorde’ vogels ergens in de tuin liggen en dus niet zijn meegenomen of opgegeten…en lijkt het doden zinloos.
Mooi in mei
Gelukkig is er in mei ook nog veel moois te bevelen in onze tuin. De groene kikkers zijn begonnen aan hun concerten en paaractiviteiten. Het worden er ieder jaar meer… en dat is goed nieuws voor het slakkenbestand in de tuin. Qua bloei zijn de akeleien die overal verschijnen en zich ieder jaar zelf uitzaaien prachtig in mei.
De Camassia (prairie lelie) doet het geweldig. Blue Heaven heet deze variant, door mij gekozen omdat het zo mooi kleurt bij de blauwtint van de Scoria Bricks. Ik ontdek ook een nieuw combinatiemogelijkheid, aan te planten volgend jaar: de Camassia blue heaven met de tulp Queen of the Night die gelijktijdig bloeien. Deze tulp met zijn fluweelachtige, donkere uitstraling is in iedere tuin een bijzondere verschijning. Sterke stelen en lange bloei zijn ook pluspunten.
De donkerblauwe bijna paarse Camassia quamash blijkt prachtig te kleuren bij een lichtgele botanische tulp met wat grijzig blad. Ook zo’n combinatie om volgend jaar uit te breiden. Het wordt nog wel even zoeken hoe het tulpje ook al weer heet…
En dan alle geur in de tuin: van de lelietjes van dalen, de blauwe regen en de sering en de laatste bloeiende boshyachinten oftewel Bluebells. De Spaanse variant, die tot groot verdriet van de Engelsen hun eigen bluebells verdringt. (De echte bluebells zijn te herkennen aan het iets fijnere karakter en lichtgebogen uiteinde.)
Tot slot, ze zijn er ook weer bij, mijn Mexicaanse Madeliefjes, ze voelen zich enorm happy op mijn zanderige tuingrond en keren dan ook massaal terug in de tuin. De eerste bloemetjes verschenen alweer 10 dagen geleden, eerst wit vervolgens verkleurend naar roze en stoppen met bloeien? Dat gebeurt pas ergens in oktober/november. Wat toch werkelijk een topprestatie is. Ook geschikt voor in een pot of hanging basket.
Meer lezen? Lees ook over zelfuitzaaiende planten of terug naar home
Eksters en vlaamse gaaien belagen hier ook de vogelnestjes. Het is het leven en dood in de natuur, maar toch bespeur ik bij mijzelf ook bazooka-neigingen, die ik onderdruk.
Wat een prachtige Camassia soort bespreek je, ik maak ook al bollenplannen voor het volgend jaar 😉
Hartelijke groet, Zem.