Diagonaal in de tuin, de vijver als stille getuige

Overzicht vanaf balkon

Bijna dertien jaar geleden, legden de vorige bewoners van ons huis de tuin opnieuw aan. Diagonale lijnen voerden de boventoon. Als je een huis koopt waar de tuin zo’n drie jaar oud is, is je eerste reactie ‘zonde om alles weer overhoop te halen…’ , we gaan er mee verder. Zeven jaar later was ik nog steeds niet aan het diagonale tuinontwerp gewend. Om de een of andere reden geeft zo’n diagonaal in een grote tuin een onrustig gevoel. Je ogen krijgen geen rustpunt. De lijnen waren strak en alles stond diagonaal inclusief het tuinhuisje achterin. Wat het probleem nog groter maakte. Want hoe zet je dat even recht?

Wel functioneel, hier staat het huis op een vreemd gevormd perceel. De lijnen liggen wel recht tov het huis.

Diagonale ontwerpen, vaak gekunsteld

Romke van der Kaa, bekend van boeken als Geluk is een grasveld, schreef in een column: als er diagonale lijnen in een tuin liggen, dan is er een hovenier aan te pas gekomen. Dat uitgangspunt klopt wel denk ik. Twintig jaar geleden kwam een hovenier voor onze eerste tuin ook al met een dergelijk ontwerp. Toen heb ik zelf een nieuw ontwerp getekend. De natuur bedenkt het in ieder geval niet. Wellicht dat in een kleine smalle tuin een breedte werking uitgaat van zo’n aanleg, maar ik raad het iedereen af. Het komt meestal heel gekunsteld over. Alleen als het past bij de architectuur van het huis, is het misschien een optie. Maar daar was bij ons ook al geen sprake van.

Tuinhuis op rolletjes

We zaten er wel mee. Een van de problemen was het tuinhuis. Hoe zet je dat recht? Het hele huisje uit elkaar halen en dan weer in elkaar? Wát een werk, als het al lukt, en we hadden er net een nieuw dak opgeplakt omdat het oude er bij een storm was afgewaaid. Kapitaalvernietiging zou het zijn. Iedereen waarvan ik dacht, misschien een oplossing te weten, vroeg ik er naar. Maar niemand wist het. Toen speurde ik internet af. Daar vond ik filmpjes van tuinhuisjes, die op rolletjes gezet werden en verplaatst. Toen ik een zaterdaghulp vond, die dat ook nog eens eerder had gedaan (hoe groot is die kans nou?), werd de knoop doorgehakt: rollen met dat huis.

Tuinhuisje recht gezet.

Catalpa rolletjes in plaats van steigerpijpen

Op de geplande zaterdag kwam onze hulp wel met een vriend, maar zonder de beloofde steigerpijpen. Wat nu? “We zetten het huisje gewoon op boomstammetjes”, opperde hij.  Gesnoeide stammetjes van de Catalpa boden uitkomst. Die zijn glad en recht. Hoek voor hoek werd het huisje opgelicht en een rolletje er onder geschoven. En het wonder geschiedde: het kwam in beweging. Gemakkelijk was het niet, het huisje moest niet alleen rollen, maar vooral gedraaid worden. Met veel geduld en gemanouvreer was het toch enkele uren later zover: het huisje stond recht in de tuin.

Achterste deel tuin, zichtbaar met kortgeknipt siergras is, dat de vijver als een wybertje in het ontwerp ligt. Om een verhoudingsgevoel te krijgen: de vijver achterin is vier bij vijf meter.

Vervolgens konden de paden aangepast gaan worden. De twee vijvers in de tuin hadden we helemaal opgeknapt en helder gekregen. Die bleven zoals ze waren. Ook een aantal struiken, borders en bomen moesten gehandhaafd blijven. Uiteindelijk ontstond er een  ontwerp op basis van het oude ontwerp. Een rustiger beeld en organische vormen als eindresultaat. Het pad loopt met een bocht weg nadat het recht vertrekt, een logische looplijn naar achteren en toch ook een stukje spanning, omdat je niet alles in een keer kan overzien. Alleen de vijver ligt er nu als een soort wyber tussen. In de wintermaanden is dat zichtbaar. In de zomer met volle begroeiing valt het nauwelijks op. Het blijft apart dat je nu denkt, wat een schuine lijnen als je bij de vijver staat, terwijl voorheen de vijver recht leek te liggen t.o.v. de paden.

Mijn advies: houd het simpel en logisch, dan verveelt een tuin niet snel. Gebruik groen voor structuur en geen gekunstelde vormen van bestrating. En tuinhuisjes? Ze zijn te verplaatsen, maar in een keer goed zetten, is aan te bevelen.